R.I.P. Gabriel Garcia Marquez…Muchos años después, frente al pelotón de fusilamiento, el coronel Aureliano Buendía había de recordar aquella tarde remota en que su padre lo llevó a conocer el hielo. Macondo era entonces una aldea de veinte casas de barro y cañabrava construidas a la orilla de un río de aguas diáfanas que se precipitaban por un lecho de piedras pulidas, blancas y enormes como huevos prehistóricos. El mundo era tan reciente, que muchas cosas carecían de nombre, y para mencionarlas había que señalarlas con el dedo. Todos los años, por el mes de marzo, una familia de gitanos desarrapados plantaba su carpa cerca de la aldea y con un grande alboroto de pitos y timbales daban a conocer los nuevos inventos. Primero llevaron el imán. Un gitano corpulento, de barba montaraz y manos de gorrión, que se presentó con el nombre de Melquíades, hizo una truculenta demostración pública de lo que él mismo llamaba la octava maravilla de los sabios alquimistas de Macedonia. Fue de casa en casa arrastrando dos lingotes metálicos, y todo el mundo se espantó al ver que los calderos, las pailas, las tenazas y los anafes se caían de su sitio, y las maderas crujían por la desesperación de los clavos y tornillos tratando de desenclavarse, y aun los objetos perdidos desde hacía mucho tiempo aparecían por donde más se les había buscado y se arrastraban en desbandada turbulenta detrás de los fierros mágicos de Melquíades. “Las cosas tienen vida propia -pregonaba el gitano con áspero acento-, todo es cuestión de despertarles el ánima.” José Arcadio Buendía, cuya desaforada imaginación iba siempre más lejos que la magia, pensó que era posible servirse de aquella invención inútil para desentrañar el oro de la tierra. Melquíades, que era un hombre honrado, le previno: “Para eso no sirve.” Pero José Arcadio Buendía no creía en aquél tiempo en la honradez de los gitanos, así que cambió su mulo y una partida de chivos por los dos lingotes imantados…
http://www.elconfidencial.com/cultura/2014-04-18/el-mundo-llora-la-muerte-de-garcia-marquez_118187/
Многу интересна мапа која ја прикажува лексичката дистанца помеѓу јазиците во Европа. Големината на кругот го претставува бројот на нативни говорители, а круговите со иста боја ја означуваат припадноста на иста јазична група. Сите групи (освен финско-уралските јазици) се дел од Индо-европското јазично семејство.
Англискиот јазик е член на германската јазична група, но благодарение на повеќевековните Нормански освојувања на Англија, околу 75% од современата англиска лексика доаѓа од францускиот и латинскиот јазик што создава една интересна ситуација англискиот јазик (припадник на германската група) и францускиот јазик (припадник на романската група) да се всушност лексички многу поблиски отколку романскиот јазик и францускиот јазик кои припаѓаат на истата романска група на јазици. Остатокот од истражувањето ќе го најдете на: http://elms.wordpress.com/2008/03/04/lexical-distance-among-languages-of-europe/
Интереснo истражување на Wall Street Journal за штетноста од посредната изложеност на стрес односно “стрес од втора рака” на работното место:
Ако првиот чекор е идентификување на проблемот тогаш вториот чекор секако е справување со стресот. Следните 50 начини може да помогнат:
Најбогатиот и најпосетуваниот музеј во светот, одбрамбена тврдина на градот Париз, резиденција на француските кралеви, ризница на стотици илијади артефакти, архитектонско ремек дело, образовен и реставрациски центар, сведок на историски промени и многу, многу тајни,..
Музејот Лувр (Musée du Louvre) се наоѓа на десниот брег на реката Сена во срцето на Париз. Со површина од 210.000 м2 од кои 60.600 м2 изложбен простор, Музејот Лувр претставува најголем музеj во светот и најголема палата во Европа. Во Лувр се изложени близу 35.000 артефакти од предисторискиот период се до средината на XIX век што претставува една од најимпресивните музејски поставки, но музејот располага и со (официјално) 460.000 односно (неофицијално) 1.000.000 артефакти конзервирани во тајните подруми на Лувр. Со 15.000 посетители дневно односно 10.000.000 посетители годишно Музејот Лувр е најпосетуваниот музеј во светот. Музејот Лувр има три крила (Sully, Richelieu и Denon), а во 2012 година дограден е нов павиљон кој е прва поголема архитектонска интервенција после поставувањето на стаклената Пирамида на Лувр (Pyramide du Louvre), дело на архитектот И.М. Пеи во 1989 година и Превртената пирамида (La Pyramide Inversée) во 1993 година.
Музејот Лувр е сместен во Палатата Лувр (Palais du Louvre) која почнала да се гради во 1190 г. и првично требало да биде одбранбена тврдина за заштита на градот Париз од инвазија на Викинзите од Скандинавија во времето на кралот Филип II. Но, во XVI век оваа тврдина била претворена во кралска палата и така станала седиште на францускиот кралски двор се до 1682 кога Луј XIV Кралот Сонце, првиот апсолутистички монарх во Европа (“L`état c`est moi” = “Државата, тоа сум јас”), бегајќи од народното незадоволство го преселил кралскиот двор од Палатата Лувр во Дворецот Версај (Château de Versailles) оставајќи Палатата Лувр во Париз да биде дом на кралската уметничка колекција. Иако de facto кралскиот двор бил пренесен во Дворецот Версај, de jure Палатата Лувр во Париз останала центар на власта се до Француската револуција во 1789 година кога Националнотот собрание донело декрет Палатата Лувр да стане музеј во кој ќе се изложува и чува националната колекција на уметнички ремек дела.
За време на Втората светска војна уметничките дела биле изнесени од Музејот Лувр и преселени во Дворецот Шамбор (Château de Chambord), најголемиот од 300 дворци изградени по течението на реката Лоара, од каде биле вратени во Музејот Лувр дури по ослободувањето од нацистите.
Денес Музејот Лувр во целост е во државна сопственост, но вработените 2.000 експерти уживаат голем степен на автономија и располагаат со годишен буџет од 350.000.000 евра од кои само половината односно 180 милиони доаѓаат од државниот буџет, останатите средства се обезбедуваат од донации, позајмување дела на странски музеи за изложби и од продажба на билети. Само за снимање на контроверзниот филм “Кодот на Да Винчи” со Том Хенкс и Одри Тоту во главните улоги продуцентите на филмот му платиле на Музејот Лувр 2,5 милиони долари за снимање во галериите во ноќните часови. Не чуди што Музејот Лувр е најбогатиот музеј на планетата! Последна новина е дека Музејот Лувр отвори музеј сателит наречен Лувр Лaнс во Северна Франција, а во тек е отворањето на уште еден футуристички музеј сателит Лувр Абу Даби во ОАЕ. Овие сателити на Музејот Лувр се очекува сериозно да го зголемат бројот на посетители и секако приходи.
На денешен ден пред 20 години почина академик проф. д-р Блаже Конески (с. Небрегово, 19 декември 1921 – Скопје, 7 декември 1993), најистакнатиот македонски книжевен, културен и научен работник.
Академик проф. д-р Блаже Конески бил вонсериски лингвист, најзначајниот кодификатор на македонскиот стандарден јазик (учествувал во составувањето на првиот Македонски правопис, ја напишал Граматиката на македонскиот литературен јазик, Историјата на македонскиот јазик, тој е еден од составувачите и главен редактор на Речникот на македонскиот јазик во три тома итн.), втемелувач на македонистиката на Филолошкиот факултет во Скопје (кој денес го носи неговото име), ценет професор, еден од основачите и прв претседател на МАНУ, меѓународно реномиран славист, член на академиите на науките и уметностите на Загреб, Белград, Сараево, Чикаго и Лоѓ.
Освен научна, зад себе има оставено импресивна творечка дејност како прозаист, есеист, публицист, литературен историчар, полиглот, препејувач од многу јазици на делата на низа поети (Његош, Прешерн, Блок, Неруда, Волкер Хајне, Мајаковски и др.), а неговите дела се преведени на голем број светски јазици.
Бил лауреат на значајни меѓународни награди и признанија (Хердерова награда,Њ егошова награда, Златен венец на Струшките вечери на поезијата, Скендер Куленовиќ, итн.) и бројни македонски награди (државната награда „11 Октомври“, „Браќа Миладиновци“, „Ацо Шопов“, Рациново признание, „13 Ноември“, Награда за книжевен опус на „Мисла“ итн.).
Академик проф. д-р Блаже Конески секогаш се спомнува со пиетет во научните и културните кругови.
ТЕШКОТО
О тешкото! Сурли штом диво ќе писнат,
Штом тапан ќе грмне со подземен екот —
Во градиве зошто навирува река
И зошто ми иде да плачам ко дете,
Да превијам раце, да прекријам лик —
Та гризам јас усни, стегам срце клето,
Да не пушти вик. Continue reading
NOUVELLE 